4 Ağustos 2011

Özlemek

Özlemek! Burnunun direği sızlarcasına özlemek.

Özlemekte neyi yada kimi? Mümkünatı yok derdim.

Şimdi ise özlemek ne kadar güzel bir kelime.

Burun direği sızlarmış gerçekten. Gözler nemlenirmiş aniden. Sebebini bilmediğim bir sessizlik sarıyor etrafımı. Tüm sesler susuyor, zaman duruyor sanki.

Özlemek delicesine birini yada her hangi bir şeyi.

Mümkünmüş tanrımda bu kadar ağır bir duygumumuymuş özlemek ?

Adın dilimde iki hece. Sense yaşıyorsun gönlümdeki binlerce hecede. Özlüyorum sesini, nefesini ve gülüşünü. Bana seni anımsatan herşeyi özlüyorum işte.

Adın dilimde iki hece. Sen ve Ben değilde Biz olana dek özleneceksin satırlarıma dökülen her kelimede.

Wiesbaden 28.03.2008 Saat 15:33

2 yorum: