Merhumu nasıl bilirdiniz

Bazen sabahları üniversiteye giderken, yada akşamları eve dönerken su an ölsem ne olur acaba diye soruyorum kendime. Bir araba çarpsa mesela, korkup kaçsa. Sokaktan hiç kimse geçmese ve ben öylece yerde yatıp kalsam.
Ardımdan ne yapacaklar acaba ?

Aslan yürekli annem yıkacak ortalığı feryatlariyla.
Sakin sessiz babam oturacak bir köşede ağlayacak sessizce içine.

4 kadim kız dostum inanamayacaklar.
Mürüvvet kucağında Eymen bebeği ile elinde ıslak bir beyaz mendille o kara gözlerinden akan gözyaşlarını silecek.
Oya duracak yine o mağrur dik duruşu ile.
Esin'e haber verecekler telefonla İstanbula -inanamyacak, şaka yapıyorlar sanacak.
Arzu koşup gelecek uzaklardan

Cenazem kalkacak uçakla. Tıpkı babamın dediği gibi - "Biz ancak uçak altında döneriz memlekete" dediği olacak.
Tansel -kalk kız daha çok Sarı Lacivert maçlar seyredeceğiz seninle diye bağıracak.
Nilgün - Bacım benim bunuda yaptın ya sonunda diyecek.
Üniversiteden arkadaşlarım katılacak mevlüdüme. Sonra herşey sessizliğe bürünecek.
Erzincanda Oglaktepe köyünde yatan dedemin yanına gömsünler beni. Vasiyetim budur. Hoş sağında solunda yer kalmadı ya.
Ya kardeşim, o birbirimize kurduğumuz odada yapayalnız kalacak.
Ne diyecekler ardımdan. İyiydi hoştu. Deli doluydu birtek raporu eksikti .) diyecekler.

Tüm bunları hayal ettiğimde ağlayıp hayatın ne kadar değerli olduğunu anlıyorum.
Şükrediyorum Allahima aldığım her nefes için teşekkür ediyorum.
Diyorum ya hiç bir şey üzmüyor beni hayatta ölümler kadar.

Sahi çok merak ediyorum : Hakkınızı helal edip Ahuyu iyi bilirdik diyecekmisiniz lan .)