Yaralarım O. dosttan armağan

Dün sevgili Cherry'nin sayfasında bu yazıyı okuduktan sonra ilham geldi diyebilirim.

Bu yazıyı okurken hemen yıllar önce hayatımda var olan bir arkadaşım geldi aklıma.
Ben hayatımda her zaman her olaya tek taraflı bakmamayi, her açıdan bakmayı öğrendim.
Kimseyi yargilamam. Kimseyi suçlamam. Dinlerim uzun uzun. Severim dinlemeyi. Anlatmayida severim, dinleyen olursa tabiki.
O.da anlatmayı seven bir insandı, bende onu dinlemeyi severdim. Eski dostlar sayesinde tanışmıştık. Bir arkadaş topluluğunda, bak bu senin hemşerin diye tanıştırmışlardı bana.
Bende hemşerim diye çok sevmiştim onu.
Bir erkekle kadının arkadaş olamayacağını söyleyenlere inat, harika bir arkadaşlık kurmuştuk.
Ailemde çok sevmişti. Evin hiç var olmayan oğlu gibi olmuştu.
Her zamanımızı birlikte geçiriyor, her şeyimizi paylasiyorduk. Daha doğrusu ben paylasiyordum.
Onun anlattıklarının ne kadar doğru ne kadarı yanlış olduğunu hiç bir zaman kestiremedim.
Bir gün bir yerde çalışıyordu, bir gün başka yerde.
Annesi Babası ayrıydı, babası ile yaşıyordu. Babası ilede pek gecinemiyordu. 15 yıldır annesini görmemişti, yani O öyle diyordu.
Annemde bunu bildiği için, acımıştı ona.
Her akşam yemeğe geliyordu, sabahları gelip araba ile beni derse götürüyordu. Senin işin gücün yokmu kardeşim diyincede karmakarışık hikayeler çıkıyordu ortaya.
Sözüne güvenmekten başka birşey gelmedi elimden.
Ama bir gün bana öyle bir oyun oynadiki. Ben o günden sonra bu güzel yüreğimi kaybettim. İnsanlara güvenmemeyi O.nun sayesinde öğrendim.
O.nu tanıştırdığım bir çok arkadaşımdan para almış. Benim haberim yoktu. Benden de istiyordu ara sıra ve bende veriyordum tabiki.
Fakat benden aldığı gibi üç beş kuruş değilmiş arkadaşlarımdan aldığı.
Baya büyük bir rakam almış ve o gün bugündür ortada yok kendisi. Sırra kadem bastı anlıyacağınız.
Ve ben aylarca arkadaşlarımın yüzüne bakamadım. Çünkü ben tanistirmistim O.nu herkese ve benim sayemde sevmiş güvenmislerdi.
Kendimi anlatana kadar canım çıktı.
Ben hayatımda ilk defa nefret duygusunu onda hissettim. Başka hiç kimse acitmadi benim canımı O.nun acıttığı kadar.
Şimdi tam 10 yıl sonra bu olay aklıma geldiğinde O.nunla karşılaşsam acaba ne yapardım ? diye sordum kendi kendime.
Nefretim dindi, ben kin tutamam. Ama yaralarım O. dosttan armağan. Olaylara şüpheci yaklasmam O.nun sayesinde.
Tüm bunları yasamayacaktim ben belkide. Bu kötü duyguları barindirmayacaktim kalbimde. Onun için ne yapardım acaba seninle karşılaşsam yeşil gözlü çıyan ?
Ne yapardım biliyormusun, geçip giderdim yanından. Hiç bir zaman hak etmedin çünkü , sana olan saf arkadaşlık sevgimi.
Bana kattığın değerler için yinede teşekkür ediyorum sana.