işte böyle ufak şeyler mutlu ediyor insani... Sabah uyandığında telefonda bir mesaj. Halini hatırını soran bir arkadaş.
Bazen bir ses tonu, nasılsın Ahu diyen, bazende iki kelime dudaklardan çok zor olsada dökülen.
Hayat devam ediyor bir şekilde. inişli çıkışlı yollardan geçiyorsun. 30 yaşıma bir kaç ay kaldı diyorsun kendi kendine ve sorguluyorsun kendini, bir baltaya sap olabildim mi acaba diye ? Etrafındaki insanların hayatlarına bakıyorsun. Herkes herşeyi rayına oturtmuş - sen öylece yerinde sayiyorsun galiba diyorsun.
Sonra böylede mutlu olmayı beceriyorum ben diyorsun.
Ufak şeylerden mutlu olmayı öğrendin hayatta. Büyük değişiklikler beklemiyorsun. Bazen o kadar çok mutluluk sarıyor ki etrafını ondan bile korkuyorsun.
Ben böyle mutlu olmayı neden hak ettim diyorsun kendi kendine.
Kafanda binlerce sorular - hiç birine cevap bulamıyorsun. Hayatında her zaman nefret ettiğin soru işaretlerine bile alisiyorsun zamanla.
Bir şekilde yaşıyorsun işte - içinde sana garip gelen bir mutlulukla. Teşekkür ediyorsun aldığın her nefese, yaşadığın her yeniliğe...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder