Özledim seni

Bazı sabahlar istasyona vardığımda, karşıdan karşıya geçerken bir ses duyuyorum sanki sokağın sağ tarafından.
Gelmeyeceğini bildiğim halde, duyduğum sesin senin sesin olmadığını bildiğim halde başımı çeviriyorum sağ tarafa.
O an sokaktan gelenler oluyor. Kimilerini sana benzetiyorum, kalbi yerinden çıkacakmış gibi oluyor.
Heyecanlanıyorum.
Tekrar bakıyorum emin olmak için.
Sen değilsin biliyorum.
Bir umut benimkisi. Oralarda mutlu oldugunu biliyorum.
Ama seni çok özlüyorum canım arkadaşım.
Keşke şimdi yine burda olsanda, sabah trende birlikte seyahat etsek.
Yine sen sakrak seslerimizle sohbet etsek.
Pazar günü buluşmak için sözlessek.
Seni özledim ben.
Türkiye'de yaşamak senin hayalindi.
Sevdiğin biri ile evlenip mutlu bir ailen olsun istiyordun hep.
Kendi vatanımda yaşamak istiyorum, gidince bir iş bulurum artık dedin hep.
Tüm isteklerin gerçekleşti.
İnan senin adına çok mutluyum ama seni çok özledim ben.
Yalnız kaldım ben.
Pazarları evde otururken, şimdi burada olsaydı, gitseydim ve balkonda kahve icseydik diye söyleniyorum içimden.
Özledim seni.
Pazarları daha çok koyuyor gidişin.