Adam gitti. Kiz agladi.

Odasını toplamaya başladı genç kız. İki gündür üzgün olduğu için eli hiç bir şeye gitmemişti. Ne ondan kalan bir hediye, nede onu hatırlatan bir eşya kalsın odasında istiyordu.

İki yılı aşkın bir süredir giden ilişkisi aniden bitmişti.
İlk günki gibi sevmiyorum seni herhalde bilemiyorum, bir senedir sana karşı duygularım varmı diye yokluyorum kendimi diyen bir adam vardı karşısında.
Ne yani, bir senedir beni duygularını dinlemek için oyaliyormusun diye sordu genç kız. Adamdan ses çıkmadı.

Zaten hep böyle yapardı. Önemli konular açıldığında ne cevap vereceğini bilmez, kız onunla konuşmak isteyince de beni sık boğaz ediyorsun derdi.

Otobüsten indi genç kız ve o büyük alışveriş merkezinin merdivenlerinin üzerine yığıldı. Ağlıyordu. Hiç tahmin etmediği bir anda, hayatını ona adadığı adam, hayatı ters düz edip bir otobüs durağında bırakıp gitmişti onu.

Odasını topluyordu genç kız. Aylardır yüzüne bakmadığı kıyafetlerini katlayıp dolabına yerlestiriyordu. Kağıt küreği topluyordu.

Ondan kalan parfümün son damlasininin gözünün yaşına bakmadan çöpe attı şişeyi.
Otobüsten inerken boynunda aylardır taşıdığı kalp kolyeyi çıkarıp adamın eline sıkıştırdı.
Ama ben bunu sana almıştım dedi adam.
Artık birlikte olmayacaksak benim için hiç bir önemi yok bu kolyenin dedi kız.

Adam gitti. Kız merdivenlere oturdu. Adam gitti. Kız ağladı.