Kimse bana ondan geriye say demedi

Pazartesi günü ameliyat oldum bildiğiniz üzere.Saat on birde olan ameliyatima bile geç kaldım alman demir yolları sağ olsun. Tren gelmedi. Bir tanıdığı aradım oda beni son anda ameliyata yetiştirdi sağolsun. Vardığımda anestezist üstünü başını giymiş beni bekliyordu. "Heyecanlimisiniz" diye sordu evet diye yanıtladım. "Hiç gerek yok" dedi.
Kazaginiz kalsın pantolonunuzu çıkarın ve ameliyathaneye geçin dedi. Yan yatırdılar. Kolumda yine damar bulamadıkları için elimden taktılar narkoz sondasini. Benimle sohbet etti. Başınız biraz dönecek. Belki migdeniz bulanabilir dedi.
"Haftaya üniversiteye gidebilecekmiyim?" diye sordum. "Ne okuyorsunuz?" dedi doktor. "Bilgisayar mühendisliği" dedim. "Wow" dedi.
Sonra fayanslar gözümün önünde kaydı, gerisini hatırlamıyorum.
Sonra bir ses "Frau Özmen" yani "Bayan Özmen" diye seslendi. "Efendim" diyerek gözlerimi açtım. Bir saat daha beklettiler beni orada. Ne olur ne olmaz diye.
Sonra arkadaşım Mürüvvet ve yanımda olan annem ile eve döndüm. Koltukta yerimi aldım. Hiç ağrım olmadı çok şükür.
Narkozu vermeden önce belimden bacaklarıma kadar bir kaç iğne vurmuştu doktor ve bu sizin ağrı cekmenize engel olacak demişti. Gerçekten de öyle oldu.
Bu gün ilk defa düş aldım. Elim yanlışlıkla yarama kaydı. Çok ilginç bir duygu. Kocaman bir delik açtılar popoma :) Şimdi sabretmem gerekiyor sadece. Bu yarada kapanacak nasıl olsa. 8 hafta sürer dediler. Ben çok daha kötü olacağını düşünüyordum. İyiyim çok şükür. Allahima binlerce şükürler olsun.