Ne mutlu Türk'üm diyene ve diyebilene

Almanya'da ilk okulda türkçe dersi vardı benim zamanımda. Hala var mi bilemem ama ilk okul 4'te katıldım ben türkçe dersine. Ondan önceki hoca derslerde çocuklara Şaban filimleri seyrettirirken annem "benim çocuğuma ne gibi bilgi verebilir ki bu ders, Şaban filimlerini evde de seyredebilir" deyip şikâyete gelen müdürü ve hocayı bir güzel kibarca terslemisti. Dördüncü sınıfta hoca değişti ve bende türkçe dersine gitmeyi çok istedim. O zaman zarfında evde türk gazeteleri okuyarak, günlük yazarak öğrendim türkçeyi ve türkçe yazmayı. Çünkü ben şunu bilir şunu söylerim bir insan her şeyden önce ana dilini öğrenmeli ve yaşadığı ülkenin dilini de sular seller gibi konuşmalı. Dördüncü sınıfta derste yazilidan herkes altı alırken (altı burada en kötü nottur efendim, bir ise harika) ben birleri ikileri getirdim eve. Hocam annemi tebrik etti, ne güzel öğretmişsiniz çocuğa diye. Ve perşembe günleri olan türkçe dersinde her seferinde gururlu bir şekilde andimizi okuturdum. 23 Nisan şenliği düzenlemistik okulda birde. "Ankara'nin taşına bak, gözlerimin yaşına bak" demeden önce ailelerimizin önünde yine andimizi okutturmustum tüm okul arkadaşlarıma. Güzel bir duygu, farklı bir gurur. Şimdi ne mi oldu? Birilerine ağır geldi andımız.
Birilerine battı. Ülke geriye gidiyor.
Buradan memleketin hali hiçte hoş görünmüyor. İnsan yaşadığı ülkenin, doğduğu toprakların ve ekmeğini yediği vatanın andını, istiklal marşını okurken gurur duymalı. Alman İstiklal Marşı okunurken de gururlaniyorum ben, İstiklal Marşımızın bir yerde okunduğunu duyuncada ürperiyor içim.

Ne türklügüme laf ettiririm bu yüzden, nede almanligima. Demem o ki ben burada derste andimizi okuttum, kimseden izin almam ne zaman nerede okuyacağımı.

"Türk'üm
Doğruyum,
Çalışkanım,
İlkem; küçüklerimi korumak,
Büyüklerimi saymak,
Yurdumu, milletimi özümden çok sevmektir.
Ülküm; yükselmek, ileri gitmektir.
Ey büyük Atatürk!
Açtığın yolda, gösterdiğin hedefe,
Durmadan yürüyeceğime and içerim.
Varlığım Türk varlığına armağan olsun.
Ne mutlu Türk'üm diyene!"