Başımı kaldırdım karşımda sacimin kivircikligini borçlu olduğum adam.
Canım dedem.
Kapkara gözleri ile bana bakıyor.
"Nasılsın Kader'im?" diye soruyor.
"Nasıl olayım dedem. Yokluğunda kıvırcık saçlarımız gibi karisigim." diyorum.
Gülümsüyor.
Elinde bir poşet.
Poşetin içinde kırmızı kırmızı domatesler.
"Cennet meyvası bunlar herhalde" diyorum.
"Bak cadıya bak. Kafamı buluyorsun benim ile çocuk?" diyor.
İyi de burada nasıl olurda gözümün önünde durur o çok sevdiğim adam diye soruyorum kendime.
Hayali hep benimle.
1989 aldı götürdü seni benden.
Seni özledim Dedem.
Gün 9. Bir kafedesiniz, başınızı kaldırdınız ki kimi göresiniz! “Kimi” kısmı size kalmış, buyrun yazıda anlatın.
Allah rahmet eğlesin tatlım.
YanıtlaSilSagol Gizemcim.
Silahuuu :)
YanıtlaSilMia'm nasilsin? :)
SilGözlerim doldu :( Ben de hayatta en çok dedemi sevdim!
YanıtlaSilCanim benim, herkesin dedesi kendine özel ama cok özledim ben dedemi. Diger dedeme haksizlik etmek istemiyorum ama annemin babasinin yeri bir baskaydi.
SilŞakacı torun seni! Kıvırcık saçlı halini merak ediyorum resimlerinde saçın hep düz gözüküyor, düzleştiriyorsun herhalde.
YanıtlaSilKivircik demesekte dalgali desek daha dogru olur herhalde.
SilAllah rahmet eylesin canım, o domatesleri görmüşüm gibi hissettim :)
YanıtlaSilTesekkür ederim Pehito. Hissettirebildiysem ne mutlu
Sil