... biriktirmek istiyordum defterim de.
Defterimi elimden aldilar.
Ben daha önce gördüm, benim olmali kavgalari ...
Bu da güzelmis, nereden aldin söyle de ben alayim nidalari...
Hangi ara büyüdükte derde kedere gark oldu yüregimiz?
Hangi ara kendi dizlerimizin acisina degil de baska dizlerin acimasina da üzülmeyi ögrendik?
Ya da gercekten ögrenebildik mi baskasinin acisi ile hüzün duymayi?
Yazi yazmanin getirdigi mutlulugu veremeyen insanlar var su hayatta.
Bos isler bunlar derken bos'a kürek cektigini bilmeyenler de.
Bir gün bir kitap cikarmak isterim dedigim de, ha hayt bana da imzalarsin diyerek gülen sen var ya ...
Bir sayfasini bile kiyip okutmam sana.
Ahu Kader
beni de hep en çok kıran şeylerden biri bu sanırım. her şeyi basite alan, rahatlıkla bir insanın düşünceleri, belki hayalleri ile dalga geçip onları küçümsemeye çalışan insanlar. hayır bir de kendi hiç bir nane üretmeyen, hiç bir şey için emek vermeyen insanlar yapınca bunu daha da sinir bozucu oluyor.
YanıtlaSilIcimi okumussun Balik
Silbi arkadaşın üzdü herhalde. defter kitap vb. düşüncesiz biri olmalı he.
YanıtlaSilDeep kimse beni üzmedi. ilham perisi yaz dedi. Sen öylü yaziyorsun, cok iyi bilirsin bunu ;)
SilBanada yazı yazdığım anki mutluluğu yaşatamayacak insanlar var, olmasalarda olur :)
YanıtlaSilEvet pehitom. Yazi yazmak cok güzel bir sey.
Sil