"Küpe Çiçeği"

Adımı Vaveyla diye değiştirmek istediğim doğrudur.
Ve avazım çıktığı kadar çığlık atmak istediğim de.
Sonra oturup düşündükçe, neden her şeyi yazasım var diye sorduğum da doğrudur.
Neden her şeyi paylaşma isteğim var.
Yalnız mi hissediyorum kendimi diye kendi kendime sorduğum doğrudur.
Sonra da ne yalnızlığından bahsediyorsun sen diye de tersledigim doğrudur.
İlk önce kendine alışmak zorundasın diye bir cümle düşüyor dudaklarımdan.
Çünkü en uzun zamanı kendinle geçireceksin bu dünyada.

Bu yüzden kendinden saklanmak, yazidklarindan saklanmak hiçte hoş değil aslında.
Seni sen olduğun için sevecek birileri varsa hayatında doğru yaptın demektir.
Ve yazdıklarının hangisinin gerçek, hangisinin hayal ürünü olduğunu bilenler varsa/yoksa kimin umurunda?
Yazmaktan vazgeçmeyecek kadar baglisin bu kalem ve deftere.
Tuşlardan kurtulmanın en güzel yolu, satın aldığın onca güzel defteri doldurmak ilk önce.
Ha oldu ki güzel bir şey çıktı ortaya, yazarsın tekrar bloga.
Okur okuyucu.
Kendi payına düşeni alır.
Eleştirir. inanır. İnanmaz, ona kalmış.

Biraz çıkıp dolanmali.
Sonra gelen trene atlamalı.
Trene yerleşip elinde dolandirdigin kitabı okumalı.
Heyecanlı gidiyor.
"Küpe Çiçeği"
Daha önce hiç bu çiçeğin adını duymamıştım.
Çok güzellermis, annem öyle dedi.