Bize her yer Champs Elysees

Bir kaç gün önce babamın "sınır buraya yakın, gidelim de terayagi alalım sana" demesi ile başladı bu düşünce. Babam bir kaç sene önce işi gereği neredeyse tüm Avrupa'yi gezdi. Fransa'dan her döndüğünde tereyağı getirirdi.

Biz de bu sabah erkenden kalkıp Fransa'ya gittik efendim. Bol fotoğraflı bir yazı olacak bu herhalde.
İnstagram'a eklediğim fotoğraflardan iki tanesi ile başlıyoruz efendim.

Ben bi sınıra gidip geliyorum.

Bize her yol Ankara değil bize her yol Paris

Madam et Monsieur welcome en France 

Biraz yolları karıştırmış olabilir babam ama olsun bu bana arbadan bol bol fotoğraf çekme imkanı sundu.

Hakan kebap. Gördüğünüz gibi türkler her yerde.

Ve sonunda "Cora" alışveriş merkezine geldik efendim. Annem ile ben ilk defa gittik buraya.

Annem & Babam

Camlara bayıldım.

Annem "Hadi Ahu gel" derken.

 Solda kafeterya vardı. Alisverisimizi yaptıktan sonra burada bir kahve içtik.

Kasaların büyüklüğü ve genişliği çok avantajlıydı. Şansımıza bu gün tekstil eşyalarına yüzde yetmiş beş indirim varmış. O yüzden biraz doluydu her yer.

Alışveriş sepetleri çok hoşuma gitti. Hem büyük hemde delikler kücük. Almanya da delikler o kadar kocaman ki, ufak bir şeyler aldığınızda arabadan düşüyor.

Sebzeler ve meyveler makul fiyatlara satılıyordu. En çok neye şaşırdım biliyor musunuz? Almanya da su pahalı. Bir de şişeler geri dönüşümlü olduğu için şişe başına zaten verecegimiz para haric üzerine bir de 30 Cent veriyoruz. Şişeyi içip bitirdikten sonra şişeyi markete geri götürüyoruz ve 30 Centimizi geri alıyoruz. Fransa da böyle bir şey yok. Bu yüzden 8 litre suya 2,45€ verdim. Hala şaşkınım.

Deniz mahsüllerini çok severim ben. En çokta karides. Babam pek sevmez. Bende bu yüzden buzluktan hazır balıklardan aldım. Salatama doğrarım diye. En üstte ki akvaryumda canlı canlı duruyorlardı. Yazık. Acıdım biraz.

Gittiğimiz Cora alışveriş merkezi Saint-Avold şehrine bağlıydı. Çiçekçilik ile yaşıyorlar galiba. Her yer çiçek dolu. Yol üstünde de bir çok çiçekçi vardı. Bizde bu yüzden çiçek aldık. Eh malum yarın anneler günü.

Kasaya geldiğimizde ailem alışverişin parasını öderken bende karşıda bulunan ufak dükkana girdim. Sabah uyandığımda da zaten karar vermiştim ve Safransari için kartpostal aldım. İki sayfada mektup yazdım cana yarın postaya vereceğim.

Solda kafeterya var demiştim efendim. Bu fotoğrafta kafeteryadan. Bretzel almanca bir kelimedir ve simit ile cevirebiliriz. Fakat Bretzel almanlara has bir yiyecek olduğu için fransızlar Bretzel kelimesini kullanıyor. Fransız milleti bir gariptir.

Dönüşte yolda bir manav gördük. Kocaman karpuzlar vardı. Babam hatta "Diyarbakır karpuzu bunlar" diye şaka yaptı. Annem "hadi dön" deyince dönüp manava uğradık. "Kesin türk bunlar" dedim ben ve dediğim gibi çıktı. Satıcı kız Elazigliydi. Ben fotoğraf çekerken "Neden çektiniz?" diye sordu. "Biz buralı değiliz, hatıra kalsın" dedim. Desem ki "blogum var benim eve gider gitmez fotoğrafları yayımlayacağım" diyecek ki "manyak mi bu?" :)

Ve aldığımız çiçekler. Evet böyle bir gün geçirdim ben. Almanya'ya dönene kadar yağmur başladı zaten. Havalar berbat burada.
Hadi kolay gelsin,
hayat denilen şey.