Hüzünlü Cumartesi

Gectigimiz cumartesi hayatimda ilk defa bir Cem evine gittim. Kasabamizda yasayan bir amcamiz evinin catisinda ugrasirken düsüyor ve boynu kiriliyor. Aninda ölüyor. Aleviydi kendisi. Taziyeleri cem evinde kabul ettiler.
Gitsek mi gitmesek mi acaba diye muallakta kaldik biraz ama ondan sonra da dedik ki, komsuluk öldü mü gidelim.
Gittik ve Menekse teyzeye bas sagligi diledik. Tek bir kelimesini anlamadigim halde kürtce agitlar tüylerimin diken diken olmasina sebep olurken gözümden yaslar süzüldü damla damla.

Ne kadar kötü olduk. Her seyi ayiriyoruz, herkesi ötekilestiriyoruz.
Bilerek cem evine chekin yaptim ve söyle dedim "Insan olan anlar insanin acisini. Irk meshep fark etmez."