Güven'den Mektup Var

Dün aksam eve geldigimde beni bir mektup bekliyordu. Kendisi blogunda yazmisti bu konu hakkinda ama ben de burada yazayim.
Ben Ölmeden blogunun sahibi sevgili Güven bir gün Twitter'den kimler mektup istiyor gibi bir soru sorunca hemen ona bir DM atip adresimi gönderdim.
Daha önce hic mektup yazmamis olan arkadasimin yazacagi ilk mektuplardan bir tanesi de bana gelsin istedim.

Ben ki yillardir mektup yazar, Türkiye'ye gönderirim. Sosyal medya ve isim geregi neredeyse günün bir cok saatini bilgisayar basinda geciren ben, son yillarda fark ettim ki, kagit ve kalem ne olursa olsun benim en iyi dostum.
Binlerce satir yazilim kodu yazmaktan, bloga yazmaktan bir tembellik olusmus durumda.
Bu durumu günlük yazarak, okudugum kitaplari not alarak degistirmeye calisiyorum. Mektup yazmakta bunlardan biri.
Bu yüzden en kisa zamanda Güven'e cevap yazacagim tabi ki.

Güven'in mektubu beni cok umutlandirdi. Son zamanlarda yasadigim, buraya aktarmadigim üzücü olaylarin üzerine ilac geldi gibi diyebilirim.
En cokta bu satirlar mutlu etti beni

 “Elalem ne der diye düşünmeden yaşa. Göreceksin, bugün seni ayıplayanlar yarın ilk takdir edenler olacaklar.” 

Güven'in Ben Ölmeden listesinde Almanya'ya gitmek var. Bir gün gelecek, Güven Almanya'ya gelecek ve buralari gezecegiz. Bir kahve icecegiz, sahaflari gezecegiz. Yazilim makinelerini Avrupa'da baslatan, benim de dogdugum yer olan, Gutenberg'in kenti Mainz'i gezdirecegim ona. Cünkü kitaplar da ortak noktalarimiz. “Her zaman merak et ve okumayi asla birakma”  diyor satirlarinda.
Birakmayacagim. Tesekkür ederim sana.