Aranıza ineli bir saat olmadan dışlanmayı başarmıştım. Kısıtlı bir görgüm ve hafızam vardı benim. Daha ne yapabilirdim?
Arkadaşlarımla baslattigimiz bir etkinliğimiz var. Benim İçin Okur Musun? Yani kısacası şöyle, bir arkadaşımız kütüphanesinden her hangi bir kitabını seçiyor ve kura ile belirlediği arkadaşımıza gönderiyor. Kitabı okuyup çok beğenmiş de olabilir, ya da daha fırsat olmadığı icin okumamışta olabilir. Maksat yeni yazarlar ile tanışmak ve bir şekilde kitaplarımızı paylaşmak. Bu etkinlik sayesinde sevgili Tuğba bana Ece Gamze Atici'nin Adem Aynası adlı kitabını gönderdi.
(...) Böylelikle ilk tövbe seyahatimde yalnızca kadınların başlarını örttüklerini, bitişikteki yerde namaz kıldıklarını öğrendim. (...) İnsanları - Allah'ın önünde - kadın erkek diye ayrımanızı garipsedim.
Kitabın hikayesine gelirsek kısaca şöyle: Baki Yıldız aslında bir kitap kahramanı. Kitabın yazarı onu yıllardır bilgisayarda word dosyasında saklıyor :) Kitabı çıkacaracağı da yok zaten. Baki böylece dosyadan çıkıyor ve insan içine karışıyor.
Baki'nin yaşadıklarına yer yer kahkaha attım, yer yer ise çok duygulandım. İnsan fakat kağıttan bir insan. Hayatı bir şekilde öğrenmesi gerekiyor. Bir çok insandan daha insan Baki. Baki İstanbul'u tanıyor, İnsanları tanıyor, hiç çay içmediğini söyleyip insanların kafasını karıştırıyor, bilmediği için türbe ziyaretinde erkeklerin arasına gireceğine ilk önce kadınların arasına karışıyor, Allah'ı araştırıyor ...
Güzel bir kitaptı.
"Cümlemizin mi? Yine mi? Yahu ne çok işiniz var sizin de yazıyla, cümleyle! Allah ölümü alnınıza yazıyor; hiç başka işi yok gibi cümlenizi koruyor, iyiliğini gözetliyor. Bir zahmet ona da siz sahip çıkın canım! Bu da ne böyle? Ağzı taşıyan kimse, o sahip çıksın cümlesine de."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder