İş yerinden ayrılacağımı duyan iş arkadaşlarımın çoğu üzgün. En çokta aynı ofisi paylaştığım Henning ve iranlı abim Sasha.
Geri kalan iş arkadaşlara bu hafta içinde teker teker sene sonuna kadar çalışacağımı sonra da işten çıkacağımı söyledim. Bir çok kişi şok yaşadı. İnanamadılar.
Düğün için onlara önceden haber vermiştim. Durum böyle olunca hepsi düğüne olan davetiyemi geri alacağımı zannettiler ama ben bir kaç iş arkadaşı hariç (ki bunların gitmemde payı olduğunu düşünüyorum) yinede düğünüme davet ettim sevdiğim iş arkadaşlarımı.
İşten ayrılacağımı öğrendikten sonra bir haftayı atlattım şimdi. Sabahları işe motivasyonla geldiğim söylenemez ama işimi yapmaya devam ediyorum işte.
Neyse bugün güzel bir gün. Çok yakın arkadaşlarımızın kızları evleniyor bugün. Akşama düğün var. Hemde bizim de düğünümüzün olacağı salonda. Gidelim eğlenelim. Trakya ve Denizli düğünü. Akşama roman havası eşliğinde kurtlar dökülecek efendim. Kalın sevgiyle.
En zoru da bağını koparacağını bildiğin işe her gün gitmek. Bana davetiyeyi geri vermeyi düşünmeleri ilginç geldi. Kültür farkı olsa gerek, emin olun güzel günler gelecektir.
YanıtlaSilEvet Beyaz Yakali, cok dogru söylüyorsun. Her sabah kalkip ise gitmek cok zor. Halbuki o kadar severek gidiyordum ki. Kültür farki dedigin de dogru. Fakat patronlar haric is arkadaslarimi davet ettim.
Sil